Sinds ik op mezelf woon, spreek ik regelmatig met mijn ouders af. Hoewel ik er echt aan toe was uit huis te gaan en zelfstandig te wonen, zijn mijn ouders nog altijd mijn belangrijkste raadgevers. Het is gewoon heel fijn te weten dat ik altijd op hen terug kan vallen als dat nodig zou zijn. Toen ik eenmaal mijn eigen leven had ingericht, besefte ik juist meer dan voorheen hoe fijn ik het vind ze te zien. Misschien heeft dat puur te maken met ouder worden. Met de tijd ga je bepaalde dingen toch in een ander daglicht zien dan hoe je dat eerst deed. Zo weet ik nog goed hoe erg ik met mijn ouders gestreden heb over hun uitgaansbeleid voor mij.
Verantwoordelijk
Ik vond natuurlijk dat ik veel te vroeg thuis moest zijn, dus bleef ik zeuren dat mijn vriendinnen allemaal veel later thuis mochten komen van hun ouders. Dat was natuurlijk wel een goed argument, want mijn ouders vonden het belangrijk dat ik altijd met een vriend of vriendin naar huis fietste. Eerlijk gezegd lapte ik die regel op een gegeven moment wel aan mijn laars. Ik was totaal niet bang en vond het overdreven dat zij het een eng idee vonden als ik alleen naar huis zou fietsen. Maar als ik me nu voorstel dat ik een tienerdochter zou hebben, vrees ik dat ik haar niet eens de deur uit zou laten gaan. Nu kan ik me veel beter inleven in wat er zou kunnen gebeuren en dat je daar als ouder natuurlijk doodsbang voor bent. Toen ik eenmaal op mezelf woonde, kwam ik nog weleens voor een weekend naar mijn ouders. Als er dan vriendinnen van vroeger in de stad waren, gingen we naar de kroegen waar we eerst ook heen gingen. Ik herinner me nog goed dat ik op een van die avonden terugfietste naar huis en er ineens heel erg van bewust was dat ik in mijn eentje was en dat ik alert moest blijven. Terwijl ik daarvoor altijd het gevoel had gehad dat mij niets kon overkomen. Die naïviteit is het voordeel van de jeugd, want op een gegeven moment verlies je dat en slaat het verantwoordelijkheidsgevoel onherroepelijk in.
Cadeau
Maar goed, weer even terug naar het onderwerp waar ik over begon: het regelmatig zien van mijn ouders. We komen bij elkaar op bezoek en dan lunchen we of dineren we bij elkaar thuis. Of we gaan ergens wandelen en drinken daarna koffie samen. Laatst dronken we zulke ongelooflijk lekkere koffie dat we aan de serveerster hebben gevraagd welke koffiebonen ze gebruiken. Een paar dagen later kreeg ik een pakket thuisbezorgd. Mijn ouders hadden een paar pakken van die heerlijke koffiebonen voor me gekocht! Ik vond dat zo ongelooflijk lief. Elke keer als ik koffie drink, denk ik aan ze en voel ik me gezegend met mijn ouders!
